साहसिक खेल प्याराग्लाइडिङ गरेर फेवातालको किनारमा अवतरण गरेपछि सुनिता दवाडीको खुशीको सीमा रहेन । उनले सोमबार दिउँसो प्याराग्लाइडिङको अनुभव शब्दमा व्यक्त गर्न सकिनन् । जीवनमा पहिलो पटक प्याराग्लाइडिङ गरेकी थिइन् । दृष्टिविहीन सुनिता त्रिभुवन अन्तर्राष्ट्रिय विमानस्थलमा टेलिफोन अपरेटरका रूपमा कार्यरत छन् । ‘ब्लाइन्ड रक्स’ नामक संस्थाकी सदस्य सुनिता प्याराग्लाइडिङको अनुभव लिन आइतबार पोखरा आएकी थिइन् । उनले भनिन्, "आकाशमा उड्ने उनको सपना सधैं थियो। प्याराग्लाइडरमा उड्न सक्छु कि पर्दैन भन्ने सोचमा थिएँ।" सोमबार उनको रोमाञ्चक अनुभव र उत्साह थियो, सुनिताले आफ्नो प्याराग्लाइडिङको अनुभव सुनाइन्। सुनिताजस्ता दुई विदेशीसहित १० दृष्टिविहीनले सोमबार पोखराको आकाशमा प्याराग्लाइडिङ उडानको मजा लिएका छन् । प्याराग्लाइडिङका लागि सबै तयार हुँदैनन् । यसका लागि साहस चाहिन्छ, तर विभिन्न अपाङ्गता भएका दृष्टिविहीनहरूले साहसिक खेलको आनन्द उठाए। ‘ब्लाइन्ड रक्स’ संस्थाले दृष्टिविहीन व्यक्तिलाई प्याराग्लाइडिङको यस्तो अवसर प्रदान गरेको छ । तीमध्ये अधिकांशले पहिलो पटक प्याराग्लाइडिङ उडानको अनुभव गरेका थिए। पोखराको पृथ्वीनारायण क्याम्पसमा अध्ययनरत बागलुङकी चाँदनी शर्मा पोखरेलले आकाशमा उड्ने कल्पना कहिल्यै नगरेको बताइन् । चाँदनीले भनिन्, "आकाशमा उडेको कल्पना पनि गरेको थिइनँ। प्याराग्लाइडिङको रमाइलो अनुभव पाउनु भाग्यमानी छु र मेरो खुसीको सीमा छैन। मैले सबै कुरा अनुभव गर्न पाएँ।" ब्लाइन्ड रक्सकी संस्थापक अध्यक्ष सृष्टि केसीको प्याराग्लाइडिङको यो दोस्रो अनुभव हो । प्याराग्लाइडिङ दृष्टिविहीनहरूका लागि पनि होस् भनेर पहल गर्ने उनी नै हुन् । 'समावेशी प्याराग्लाइडिङ' को सन्देश हो - "'अपाङ्गता' हुनु वा 'दृश्य कमजोरी' अनुभव गर्नु भनेको तपाईंको क्षितिज फराकिलो गर्ने क्षमतालाई सीमित गर्नु हुँदैन।" "यो समावेशी पर्यटन हो। हाम्रो भौतिक सीमितता र बाधाहरूको बीचमा सफलता सम्भव छ। हामी हाम्रा भौतिक सीमाहरू माथि उठ्न सक्षम छौं," उनले भनिन्। प्याराग्लाइडिङको अनुभव बाँड्दै उनले भनिन्, ‘बादलको बीचमा आफूलाई भेट्दाको अनुभव शब्दमा व्यक्त गर्न सकिँदैन । आकाशमा बादल छुन्ने आफ्नो सपना अन्ततः साकार भएको उनले बताइन् । उनका अनुसार बादलको सान्निध्यमा रमाइरहेकी थिइन् भनेर पत्याउनै गाह्रो भयो । यी पलहरूले उनलाई उर्जा र उत्साहको फरक अनुभूतिले भरिदिए। यो अनुभवले उनलाई जीवनमा सपनाको पछि लाग्नको लागि जोश, साहस र आत्मविश्वास चाहिन्छ, केवल दृष्टिमा भर पर्दैन भनेर सिकायो।
