सिन्धुपाल्चोकको जुगल गाउँपालिका–३ टेम्बाथानका जङ्गबु शेर्पा वर्षेनी नौ महिना उच्च पहाडी क्षेत्रमा बिताउँछन् । आफ्नो जीविकोपार्जनको प्रमुख स्रोत याक पाल्न उनी उच्च पहाडी क्षेत्रमा बस्छन्। त्यसैगरी, उनी तीन महिनासम्म मानव बस्तीमा ओर्लिन्छन्। शेर्पाले हरेक वर्ष जनवरीको मध्यदेखि असोज मसान्तसम्म अग्ला दुर्गम क्षेत्रमा रहेको याक चर्ने जग्गा (चौरीखर्क) मा आफ्नो जीवन बिताइरहेका छन् । पुस्तादेखि चौँरी पालनमा संलग्न शेर्पाको डायरी मात्रै नभएर जुगल गाउँपालिका–३ गुम्बाका एक दर्जनभन्दा बढी चौँरीपालन कृषकको पनि डायरी छ । शेर्पाहरूले आफ्नो वार्षिक पारिवारिक खर्च व्यवस्थापन गर्न याकहरू पालन गर्न कठिन प्रयासहरू गरे। "म शिक्षित छैन न त अन्य सीप छ," उनले भने, परिवारको जीविकोपार्जनका लागि पैसाको ब्यबस्थापन गर्न उच्च उचाइमा बस्न बाध्य छन् । पाँचभन्दा बढी ठाउँमा चौँरीका गोठ सार्नुपरेको पनि उहाँले बताउनुभयो । त्यसैगरी चौँरीपालन गर्ने कृषकहरू पनि त्यही अनुसार आफ्ना सन्तानको बसोबास सार्न बाध्य छन् जुगल हिमालको आधार शिविर पुम्बाशेरपुबाट नेपेमसालमा गोठ सारिएको छ । पुम्बशेरपु समुन्द्र सतहबाट ४ हजार ५ मिटरको उचाइमा छ । "मलाई थाहा भएदेखि नै एउटै पेसामा संलग्न छु। मेरो हजुरबुवाले पनि यही पेसा गरिरहनु भएको थियो। मलाई पनि याक चर्ने जग्गाको वरिपरि हुर्काइएको थियो। र, म पनि यसलाई निरन्तर धारण गरिरहेको छु," भेटिएका जाङ्बुले भने। जुगल पहाडको तल। "म प्रायः चौँरी चर्ने, दुध खुवाउने, पनीर र घिउ उत्पादन गर्ने काममा दिन बिताउँछु। यो मेरो दैनिकी हो", उनले बाल्यकालदेखि नै वन क्षेत्रमा बसोबास गरेकोले वन्यजन्तुसँग डर नरहेको बताए । चौँरी पालन यहाँ शेर्पाहरूको मुख्य आधार हो। #worldwidekhabar
